شهرستان فیروزآباد به مرکزیت شهر فیروزآباد با وسعت سه هزار و 542 کیلومتر در 90 کیلومتری شیراز قرار دارد. این شهرستان از شمال به شهرستانهای شیراز و کازرون از غرب به فراشبند و از جنوب به شهرستان قیروکارزین و از شرق به جهرم محدود می‌شود.فیروزآباد به گواهی تاریخ یکی از شهرهای مهم و باستانی اقلیم پارس بوده که در دوران امپراطوری هخامنشی تا غلبه اسکندر مقدونی از مناطق آباد و مهم بوده و بعد از تسلط اسکندر و جانشینان او به صورت مرکز مقاومت علیه حکمرانان یونانی درآمده و سالهای متمادی پناهگاه آزادمردان و میهن پرستان و عناصر استقلال طلبانی بوده که نمی‌خواستند از بیگانه اطاعت کنند.شهری که امروزه فیروزآباد نامیده می‌شود در گذشته "گور" نام داشته که بر اساس منابع تاریخی معتبر، شهر گور یا جور یا اردشیر خره را اردشیر بابکان ساخت و آن را تختگاه خود قرار داد. پس از مرگ اردشیر به سال ??? میلادی، الگوی ساختمانی این شهر که دایره‌ای شکل بوده مورد تقلید فراوان واقع شد و تا سده‌های میانه، نزدیک به 400 شهر بدین صورت ساخته شد.ابن بلخی که یک هزار سال قبل "فارسنامه" را تالیف کرده است در این خصوص نوشته: "فیروزآباد که قدیم آن را گور می‌نامیدند به روزگار کیانیان شهر بزرگی بوده و حصاری عظیم داشت. اسکندر ذوالقرنین چون به پارس حمله کرد چندان که کوشید نتوانست به حصار شهر گور رخنه کند لذا جهت رودی را که از سر کوه می آمد، به طرف شهر برگرداند و در شهر جاری ساخت تا آنکه تمام شهر گور در آب غرق شد.فیروزآباد نسبت به زمین‌های اطرافش در گودی واقع شده‌است لذا با آب رودخانه‌ای که اسکندر درشهر جاری ساخت، این شهر به یک دریاچه تبدیل شد و این دریاچه قرن‌ها باقی بود تا این که اردشیر با تمهیداتی آب دریاچه را تخلیه کرد و شهر جدیدی به جای شهر گور بنا نهاد و نام آن ا "اردشیرخوره" نامید".امروز آثار تاریخی نظیرشهر گور، کاخ اردشیر بابکان (آتشکده)، قلعه دختر، امام زاده داوود، مناره شهر گور، سنگ نگاره مراسم تاجگذاری (نقش رستم)، سنگ نگار تن به تن و.. هر کدام پرده ای از فصلهای مختلف تاریخ این شهر را رقم می زنند که حاکی از میراث عظیم فرهنگی و تمدنی این شهر دارد.اما سه پرده به نسبت اصلی تر تاریخ این شهر را آتشکده، شهر گور و قلعه دختر تشکیل می دهند که با بررسی زیرساختها و شرایط حاکم بر آن می توان درک کرد که چندان از توجه و مراقبت کافی و لازم بهره نمی برند.